Dolina Animaga

Było to jeszcze zanim nasi przodkowie ustanowili pory roku i naszą własną strefę czasu, zanim postawili pierwszy kamień pod Miastem królów. Dawniej nawet niż sięgają początki naszej mowy, zwanej Kryształową, gdyż jeżeli jej używasz, nie może wypłynąć z twoich ust ani jedno kłamstwo.
Na pustkowie, otoczone przez łańcuch gór, znanych jako góry Przeklęte wkroczyło kiedyś czworo wielkich magów. Troje z nich było Irithinami, czyli Animagami, czwartym zaś była Elfka. Trontiger, mag żywiołu ognia przemieniał się w smoka. Panev, mag żywiołu Światła w Białego Wilka, a  Ithirn , mag żywiołu nocy w konia. Elfka , Galadriel  dysponowała najpotężniejszą mocą magiczną. Była najmądrzejsza i najstarsza z całej czwórki, dlatego tę wszyscy szanowali ją i liczyli się z jej zdaniem.
Wspólnie postanowili, że zrobią z bezludnej doliny, potężną krainę Animagów. Zbudowali więc miasta, mosty i twierdze. Zebrali także grupę ludzi, którzy także chcieli zamieszkać w dolinie. W ten sposób po paru latach kwitła ona życiem i rozwijała się. Każdy z magów miał swój lud. Całe społeczeństwo w dolinie uczyło się sztuki Irithien, czyli transmutacji w Animaga.  Magowie także stworzyli swoją własna mowę. Jednak po wielu latach najstarsza Galadriel umarła, pozostawiając swój lud pod opieką zaufanego maga. Po jej śmierci wśród pozostałych jej towarzyszy nastała niezgoda. Coraz częściej wybuchały pomiędzy nimi spory o ziemie i inne zasoby, aż w końcu podzielili dolinę na cztery kwarty : Północną, południową, wschodnią i zachodnią. Jednak wciąż było o co się kłócić. W końcu wybuchła pomiędzy nimi wojna. Stworzyli cztery wielkie klany. Trzy z nich nieustannie toczyły bitwy. Jeden zaś klan Galadriel, którego nazwano klanem Czasu i przestrzeni panował nad nimi, i starał się zapobiegać rozlewowi krwi.
Tak mówią księgi